Wij komen hier helemaal tot rust... was het niet door het wandelen, dan nu wel door enkele dagen gedwongen stilstand.
De oorzaak is dat Johannes een voetblessure opgelopen heeft. Zijn voet raakte tijdens het wandelen zo opgezwollen dat hij een arts in Echternach, Dr. Lorenz, heeft geraadpleegd. Zij dacht aan een verstuiking als gevolg van het voortdurend klimmen of dalen langs steile trappen in het Müllertal, maar het zou ook een insectenbeet kunnen zijn. Zij raadde 3 dagen rust aan om na te gaan of dit de situatie zodanig zou verbeteren dat verder lopen mogelijk is. 
Zo niet, dan zit er niets anders op dan huiswaarts te keren. Dat zou wel een heel teleurstellend einde zijn van de eerste fase van onze wandeling naar Rome! Terwijl juist de laatste dagen, na een week met slecht weer, de zomer teruggekeerd is. (Een heel verschil met de hagelbui van ruim een week geleden bij Stolzembourg. Gelukkig waren we toen al binnen, maar de volgende dag troffen we in de bossen eerst veel afgeslagen groene bladeren op de grond met daaronder een laag ijs aan, en daarna een dode merel, door de hagelstenen geveld ...). 
We hebben inmiddels een aantal heerlijke wandeldagen achter de rug in Luxemburg. Vooral het Müllertal (Klein Zwitserland) met spectaculaire kloven en grillige rotsformaties is een fantastisch gebied. Na Vianden zijn we eerst gelopen naar Gilsdorf bij Diekirch, waar we een nacht doorgebracht hebben in de hoeve van een pietluttig-precieze zuinige boerin. Het ontbijt bestond uit afgemeten hoeveelheden: 1 plak kaas, 1 plak ham, 3 boterhammen pp en 1 potje thee. Toen Johannes het waagde een kop koffie te tappen waren afkeurende blikken zijn deel. In het fraaie stadje Beaufort zaten alle accomodaties vol omdat er een wereldwijde reunie van dragers van de naam Beaufort plaatsvond. Uiteindelijk vonden we een plek in een tochtige, verlaten chalet op een camping, zonder lakens en dekens. Met veel moeite lukte het de klusjesman van de camping om de kachel aan te krijgen zodat we 's nachts niet hoefden te bevriezen. Ook is CO-vergiftiging ons bespaard gebleven. Maar we waren blij hier niet een tweede nacht door te hoeven brengen.
Via het Müllertal zijn we nu dan in Echternach aangekomen, een bruisend, zeer fotogeniek stadje. Goed dat we hier gestrand zijn en niet in een van die saaie dorpen met 1 sjiek hotel en vol patserwoningen waar het hier in Luxemburg van wemelt. We verblijven 3 km buiten het centrum in een megalomane jeugdherberg, een architectonisch hoogstandje waar nu al de krukken uit de deuren vallen. Gisteren hebben we een opgegraven Romeinse villa bezocht, zodat we in ieder geval een beetje van Rome hebben geproefd. En hoe nu verder... dat blijft spannend.
JenF
Geen opmerkingen:
Een reactie posten